Drzwi tarasowe to, obok drzwi wejściowych, jedne z najintensywniej użytkowanych wyrobów stolarki budowlanej. Ze względu na swoje specyficzne umiejscowienie w bryle budynku, konstrukcje te są w znacznie większym stopniu narażone na kontakt z wodą opadową niż np. okna. Podczas ich montażu łatwo o błędy, których skutki inwestorzy mogą odczuwać przez wiele lat.
Najważniejsze zasady instalacji rozwiernych lub uchylno-rozwiernych drzwi tarasowych są podobne do tych obowiązujących przy montażu okien. Ważne jest właściwe przygotowanie ościeża. Musi być ono równe i wolne od zanieczyszczeń, a jego wymiary nieco większe od rozmiaru ościeżnicy. Umożliwi to prawidłową izolację i uszczelnienie miejsca styku ramy drzwi z murem. Do jej wykonania możemy zastosować opisaną w tekście “Jak dobrze zamontować okna?” technikę montażu warstwowego.
W porównaniu do instalacji okien, główna różnica dotyczy sposobu wykonania uszczelnienia i izolacji termicznej progów drzwi tarasowych. Ponieważ są one znacznie bardziej narażone na długotrwały kontakt z wodą opadową niż progi okienne, kluczowym jest tu zachowanie właściwej różnicy poziomów między górną krawędzią izolacji przeciwwilgociowej płyty tarasu, a przewidywanym poziomem wykończenia jego powierzchni. Zgodnie z zaleceniami, powinna ona wynosić 15 centymetrów. Od tej zasady można odstąpić, jeśli np. ze względu na potrzeby osób niepełnosprawnych wymagany jest obniżony próg lub w przylegającym bezpośrednio do drzwi pasie balkonu zbudowano system odprowadzania wody.
Najwięcej błędów montażowych, skutkujących poważnymi problemami zdarza się w sytuacji, gdy drzwi balkonowe instalowane są w nowo budowanych obiektach. Mimo, że najlepiej byłoby osadzić je dopiero po wykonaniu posadzki, w praktyce jest to spotykane bardzo rzadko. Zwykle są one montowane dużo wcześniej, z zachowaniem odpowiedniej odległości od istniejącej w danym momencie wylewki. Problem w tym, że często nie zapewnia im się odpowiedniego podparcia. Do czasu stworzenia faktycznej podłogi, ciężka konstrukcja wisi w powietrzu. W efekcie, może dojść do trwałego ugięcia i odkształcenia dolnej części ramy drzwi. W czasie zimy skutkuje to przemarzaniem pod progiem, a przez cały rok problemami z prawidłowym funkcjonowaniem skrzydeł. Deformacja ta utrudnia też właściwe wykonanie izolacji przeciwwilgociowej.
Aby temu zapobiec, drzwi tarasowe powinny zostać odpowiednio podparte. Najczęściej stosowane są tu dwa rozwiązania. Pierwszym z nich jest podmurowanie ramy na całej szerokości bloczkami z betonu komórkowego. Zapewnią one solidne podparcie i zapobiegną odkształceniom dołu ościeżnicy. Aby nie dopuścić do przemarzania, bloczki należy docieplić od strony zewnętrznej lub zastosować specjalne, ocieplane pustaki ceramiczne. Ich użycie może jednak utrudnić wykonanie izolacji tarasu. Drugi sposób to oparcie ciężkich drzwi na systemowym profilu bazowym lub poszerzeniu przykręconym od spodu ramy. Profile zapewniają stabilne podparcie ramy na całej szerokości, tworząc jednocześnie izolację pomiędzy posadzką wewnętrzną a tarasem zewnętrznym.
Prawidłowy montaż dużych i ciężkich drzwi tarasowych wymaga sporych umiejętności i doświadczenia. Sposób instalacji trzeba każdorazowo dopasować do wybranego systemu, ponieważ ze względu na różnice konstrukcyjne czy gabaryty, różne modele mogą wymagać zastosowania odmiennych rozwiązań dotyczących np. technik zamocowania mechanicznego. Zadanie to najlepiej jest więc powierzyć profesjonalnej ekipie, autoryzowanej przez producenta zakupionego wyrobu. Fachowi wykonawcy zainstalują go nie tylko szybko i sprawnie, lecz przede wszystkim zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i zaleceniami wytwórcy.
